Gökyüzü kendi borusunu öttürür gittiğin yer fark etmez
İster muhitinin sükunetine bırak kendini ister karış kalabalığa
Vaftiz edilmekten korktukça barınak arar durur günahkar
Sığındığım kafede aklımda bu şiir yağmurun dinmesini bekliyorum
Küçük üzgün şarkım vaaz olmanın kıyısından dönüyor
Dostum bitirip bitiremediğimi soruyor, kıyısında bile değilim
Kalemim oynamıyor, daha ayılamamışsa demek
Şiirimi kurcalayacağıma çevreme bakınıyorum biraz
Perdesiz bir pencere gözüme ilişiyor, içinde sarı lambasıyla
Bulunduğu odayı bile aydınlatmaktan aciz bana bakıyor
Olur ya zavallılığının farkına varır canına son verir
Patlar da kaçırırsam diye izlemeye devam ediyorum
Mahremiyetime kast ediyor şiirimin içine sokuyor kendini
Anlatılmaya değer bir şey sunmadan